Wydawca treści
Parki krajobrazowe
Parki krajobrazowe, to obszary chronione ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe. Powoływane są w drodze uchwały sejmiku województwa, który przyjmuje również plan ochrony dla parku krajobrazowego. Oprócz ochrony wartości przyrodniczych, głównymi celami funkcjonowania parków krajobrazowych jest zachowanie tradycyjnego krajobrazu oraz udostępnienie społeczeństwu obszaru parku w celach rekreacyjnych, zgodnie z obowiązującymi zasadami. Ważną rolą zarządów parków krajobrazowych jest prowadzenie działań w zakresie edukacji przyrodniczej i krajobrazowej. W parku krajobrazowym jest prowadzona działalność zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.
Południowo-zachodnią i północną część Nadleśnictwa Babki przecinają granice trzech parków krajobrazowych:
• Rogaliński,
• Puszcza Zielonka,
• Promno.
Rogaliński Park Krajobrazowy
Park powstał na podstawie rozporządzenia Nr 4/97 Wojewody Poznańskiego z dnia 26 czerwca 1997 r. (Dz. Urz. Woj. Pozn. Nr 14, poz. 98). Obecnie obowiązuje Uchwała Nr L/979/14 Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z dnia 27 października 2014 r., w sprawie utworzenia Rogalińskiego Parku Krajobrazowego. Park położony jest w czterech gminach: Śrem, Kórnik, Mosina i Brodnica.
Teren Parku jest miejscem występowania wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Bogata jest awifauna, w szczególności ptactwo wodno-błotne. Park chroni również wartości historyczne z najbardziej znanym obiektem w jego granicach, jakim jest zespół pałacowo-parkowy w Rogalinie. Największą atrakcją Parku są Dęby Rogalińskie, będące symbolem Wielkopolski. Rosną one w zmiennym zagęszczeniu na nadwarciańskich łęgach w rejonie Rogalina, na całym odcinku doliny rzeki, jaki znalazł się w granicach Parku. Jest to jedyne takie skupisko dębów szypułkowych w Europie. Najsłynniejsze z nich rosną w przypałacowym parku w Rogalinie, są to dęby „Lech”, „Czech” i „Rus” oraz dąb „Edward” rosnący blisko krawędzi doliny Warty.
Lasy zajmują prawie połowę powierzchni Parku. Przeważają liściaste lasy łęgowe w dolinie Warty oraz grądy i bory mieszane, rosnące na zboczach doliny i na wysoczyznach morenowych. W drzewostanie lasów łęgowych dominują dąb, jesion, topole: biała i czarna oraz wierzba.
Park Krajobrazowy Promno
Park Krajobrazowy Promno jest jednym z najmniejszych tego typy obiektów w województwie wielkopolskim. Położenie Parku blisko Poznania oraz dogodny do niego dojazd czyni jego obszar atrakcyjnym dla turystyki i wypoczynku. Wokół parku krajobrazowego wyznaczono otulinę, której część znajduje się na terenie Nadleśnictwa Babki.
Do szczególnych celów ochrony na terenie Parku należy m. in. zachowanie trwałości oraz różnorodności biologicznej ekosystemów leśnych wraz ze spontanicznymi procesami ich dynamiki, zachowanie populacji rzadkich i chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk, zachowanie cennych ekosystemów, w tym: bagiennych, leśnych, łąkowych, murawowych, wodnych i zaroślowych.
Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka
Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka ma wybitnie leśny charakter. Został utworzony w celu ochrony i zachowania i najbardziej zbliżonego do naturalnego kompleksu leśnego okolic Poznania. Wyróżnia się on od innych 80% lesistością, niezbyt dużymi jeziorami przeważnie obrośniętymi wokół lasami z nie dostępnymi brzegami.
Do szczególnych celów ochrony na terenie Parku należą m. in. ochrona i zachowanie jednego z najciekawszych fragmentów krajobrazu polodowcowego w środkowej Wielkopolsce; zachowanie trwałości oraz różnorodności biologicznej ekosystemów; zachowanie populacji rzadkich i chronionychgatunków roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk; zachowanie cennych ekosystemów, w tym: bagiennych, leśnych, łąkowych, murawowych, wodnych i zaroślowych; utrzymanie walorów kulturowych, w tym historycznych traktów: Annowskiego, Bednarskiego, Pławińskiego, Poznańskiego i zielonkowskiego; utrzymanie struktury przestrzennej terenów z uwzględnieniem swoistych cech miejscowego krajobrazu.
Najnowsze aktualności
Jak bezpiecznie zbierać grzyby ?
Jak bezpiecznie zbierać grzyby ?
O czym trzeba pamiętać podczas zbierania grzybów, kto pomoże rozpoznać grzyby trujące, czy do lasu można wjechać samochodem? Poznaj odpowiedzi!
Idziemy na grzyby. O czym trzeba pamiętać?
Zanim pójdziemy w las pamiętajmy o odpowiednim ubiorze oraz zabraniu ze sobą naładowanego telefonu z numerem do najbliższego leśnictwa. Pamiętajmy, że samochodem nie można wjeżdżać do lasu. Samochód trzeba zostawić w wyznaczonym miejscu postoju pojazdów (w razie wypadku lub pożaru zastawienie drogi leśnej może utrudnić dojazd służbom ratunkowym).
Zbierajmy tylko i wyłącznie te owocniki grzybów, które dobrze znamy. Zerknięcie to atlasu grzybów nie jest, żadną ujmą dla odpowiedzialnego grzybiarza. Grzyby jadalne często są bardzo podobne do grzybów trujących lub niejadalnych. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy znaleziony grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie – skorzystają z niego ślimaki i owady. Grzyby trujące i niejadalne stanowią istoty element biocenozy lasu – nie niszczymy ich. Początkujący grzybiarze powinni zbierać raczej grzyby rurkowe, w tej grupie nie ma grzybów śmiertelnie trujących występuje więc dużo mniejsze ryzyko zatrucia niż w przypadku grzybów blaszkowych.
Czy leśnik poradzi które z zebranych grzybów są jadalne?
Nie, leśnicy choć często zbierają grzyby na własne potrzeby, najczęściej nie są grzyboznawcami. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne. Pracują tam wykwalifikowani grzyboznawcy, którzy ocenią każdego grzyba pod względem przydatności do spożycia, to u nich warto szukać porady- nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów.
Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?
Grzyby w polskich lasach można zbierać bez wnoszenia jakichkolwiek opłat. Nie wolno ich jednak zbierać w miejscach gdzie jest stały zakaz wstępu: na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny, omijamy także obszary chronione.
Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny.
Gdzie zbierać grzyby?
Nie zbierajmy grzybów rosnących przy drogach, przy skupiskach odpadów czy w okolicach zakładów produkcyjnych grzyby wchłaniają ze swojego otoczenia metale ciężkie i inne zanieczyszczenia.
Warto za to zajrzeć pod dęby i buki w poszukiwaniu borowików, zaś pod brzozami, grabami i osikami można szukać różnych gatunków koźlarzy. Te najpopularniejsze grzyby czyli podgrzybek i kurka dobrze czują się w lasach mieszanych, więc można je spotkać niemal wszędzie.
Mamy mnóstwo grzybów. I co dalej?
Jeśli pewni tego jakie grzyby zebraliśmy wracamy prosto do domu. Bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie grzybów. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki - zaparzone owocniki bardzo szybko się psują. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Ze względu na szybkie psucie się potrawy z grzybów nie powinny też być zbyt długo przechowywane.
Jeśli nie jesteśmy pewni czy zebrane grzyby są jadalne o poradę trzeba zapytać wykwalifikowanego grzyboznawcy. Do oceny konieczne są całe owocniki (kapelusz razem z całą nóżką), niektóre z gatunki grzybów można rozpoznać tylko na postawie wyglądu nóżki.
W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.