Wiosna Grus grus

Coraz wyższe temperatury zachęcają do długich spacerów. A wiosna nadchodzi. Od kilku dni w okolicy rzeki Główna w Wierzonce można już usłyszeć żurawie. Spacerują dostojnie wydając charakterystyczne dźwięki. Budowa pętlowata tchawicy działa, jak pudło rezonansowe, umożliwiając wydawanie podczas lotu charakterystycznych tonów przypominających dźwięki trąbki.

Żurawie to ptaki migrujące, latające w kluczach. Zimę spędzają najczęściej we Francji, Hiszpanii, południowej i wschodniej Afryce.

Wiosną wracają i odbywają toki. Spektakularne tańce obejmujące swym repertuarem ukłon, podskoki i wachlowanie skrzydłami można podziwiać na polach i łąkach. Odzywają się wówczas często i donośnie, a wydawane dźwięki nazywane są klangorem. Na jedno nawoływanie samca przypadają trzy głosy samicy.

W okresie godowym toczą też walki o partnerki, broniąc zacięcie swych wybranek.

Cechuje je mały dymorfizm płciowy. Wiosną mają upierzenie popielate z czarnymi zakończeniami na skrzydłach i czerwoną plamką na głowie i białymi smugami ciągnącymi się od oka do szyi. Długie pióra zdobiące głowę żurawi nadają im majestatyczny wygląd. Okazałym pióropuszem złożonym z lotek trzeciorzędowych pokryty jest też kuper ptaków.

To ogromne ptaki o wysokości 115 cm, rozpiętość skrzydeł sięga nawet 210 cm, ważą około 5 kg.

Żywią się pokarmem roślinnym (nasiona, części roślin) i zwierzęcym (gryzonie, owady, mięczaki).

Lęgi odbywają raz w roku, w gnieździe położonym na ziemi składają zwykle dwa brunatno – brązowe nakrapiane jaja.

Żyją koło 25 lat.

Liczebność w Polsce wynosi 5-6 tys. par.

Żurawiom chyba się tu podoba. Jesienią zostają u nas dłużej od bocianów, a wiosną przylatują przed nimi. Pierwsi przybysze już są, czekamy na boćki.

                                                                                                           Joanna Ziemkowska