Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
•    biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
•    abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
•    antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Dużym problemem leśników są szkody powodowane przez duże ssaki roślinożerne (jelenia, sarnę, daniela).  Najskuteczniejszym sposobem ograniczenia efektów zgryzania pędów oraz ogryzania kory młodych drzewek jest grodzenie upraw. Oprócz tego pojedyncze drzewka  zabezpiecza się poprzez nałożenie na pęd wiodący kępki wełny owczej, której zapach i smak skutecznie zniechęca jeleniowate.  W okresie wczesnowiosennym, kiedy występuje największe zapotrzebowanie na pokarm, szczególnie zagrożone są młodniki sosnowe. W celu uniknięcia spałowania drzewek stojących wykłada się tzw. drzewa zgryzowe. Są to specjalne świeżo ścięte drzewa, które jelenie mogą ogryzać, zwłaszcza w górnych partiach, gdzie kora nie jest jeszcze taka gruba.

Szkody występujące w uprawach i młodnikach w Nadleśnictwie Babki to przede wszystkim szkody od saren. Nadleśnictwo stosuje następujące formy ochrony przed zwierzyną:

·                 grodzenia upraw,

·                 smarowanie preparatami chemicznymi,

·                 palikowanie modrzewia,

·                 wykładanie drzew zgryzowych

·                 stosowanie wełny owczej,

·                 sadzenia domieszkowych gatunków atrakcyjnych dla zwierzyny.

·                 utrzymanie stanu zwierzyny na poziomie ustalonym w wieloletnich Planach Hodowlanych.

Kolejnymi zagrożeniami biotycznymi są szkody powodowane przez szkodniki owadzie. Możemy je podzielić na szkodniki pierwotne, uszkadzające korony. Mogą one zniszczyć całe drzewo lub znacznie je osłabić co umożliwia wnikanie tzw. szkodników wtórnych, żerujących głównie w drewnie.  Od kilku lat w Nadleśnictwie Babki nie ma zagrożenia od szkodników pierwotnych sosny Nie ma także problemu z występowaniem szkodników wtórnych. Stan sanitarny drzewostanów jest dobry. Nękającym szkodnikiem liściożernym jest natomiast zawodnica świerkowa  na plantacjach choinek, jak również  zwójka zieloneczka w drzewostanach dębowych. Nie powodują one jednak znaczących szkód gospodarczych. Przeprowadzone zabiegi chemiczne zwalczania  tych szkodników w latach poprzednich w znacznym stopniu przyczyniły sie do poprawy jakości tych drzewostanów. Z czynników abiotycznych najniebezpieczniejsze są wiatry, oraz przymrozki późne występujące wiosną, które zagrażają głównie młodym drzewkom