Wydawca treści
Zasoby leśne
Zgodnie z przepisami ustawy o lasach nadleśnictwa w strukturze Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe zarządzają lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, przy czym lasem w rozumieniu ustawy jest również grunt związany z prowadzeniem gospodarki leśnej (drogi leśne, szkółki, parkingi leśne i urządzenia turystyczne, osady leśne).
Lasy Nadleśnictwa Babki położone są w środkowej części województwa wielkopolskiego. Obszar terytorialny podzielony jest na dwa obręby leśne. Obręb Babki obejmuje północną część nadleśnictwa, w tym 7 leśnictw i szkółkę leśną „Odrzykożuch”, natomiast obręb Kórnik obejmuje 4 leśnictwa i obejmuje południową część nadleśnictwa.
Ogólna powierzchnia nadleśnictwa wg stanu na 1.01.2019 r. wynosiła 12 297,64 ha. W naszym nadleśnictwie stale dążymy do zwiększania zasobów leśnych i przeciwdziałania niekorzystnym zmianom klimatu mając na uwadze optymalizację podejmowanych zabiegów z zakresu hodowli i ochrony lasu. Tutaj szczególnie atrakcyjne są grunty przeznaczone do zalesienia. Pod pojęciem zalesiania kryje się wprowadzanie lasu na grunty nieleśne, dotychczas użytkowane rolniczo lub stanowiące nieużytki czasowe. Wprowadzając las na tereny, gdzie wcześniej go nie było – przyczyniamy się do większej akumulacji dwutlenku węgla z powietrza, uczestnicząc dzięki temu w walce z globalnym ociepleniem. Więcej informacji na temat kupna lasów i gruntów do zalesienia znajduje się tutaj.
Poniższe wykresy przedstawiają udział powierzchni drzewostanów wg typów siedliskowych lasu, udział gatunków panujących drzew oraz powierzchniowy udział poszczególnych klas wieku w Nadleśnictwie Babki.
Prezentowany niżej wykres przedstawia udział powierzchni drzewostanów według typów siedliskowych lasu dla Nadleśnictwa Babki.
Las mieszany świeży (LMśw), to typ siedliska, który dominuje w nadleśnictwie (3928,4 ha), duży udział stanowią także bory mieszane świeże (BMśw – 2956,63 ha) i lasy mieszane świeże (LMśw – 2184,27 ha). Powyższe siedliska stanowią razem 78,83 % powierzchni leśnej nadleśnictwa. Siedliska borowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków iglastych, najczęściej sosny, zajmują ok. 33% (3796,53 ha), a lasowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków liściastych i olsy, czyli porastające żyzne i bagienne tereny, zajmują prawie 67% (7706,82 ha) powierzchni leśnej nadleśnictwa. W większości drzewostanów na siedliskach borowych w runie przeważają mchy, borówki a w drzewostanach przerzedzonych roślinność trawiasta.
Wykres poniżej przedstawia powierzchniowy udział gatunków panujących drzew w Nadleśnictwie Babki.
Sosna jest gatunkiem panującym w nadleśnictwie. Drzewostany z panującą sosną zajmują 76,09% powierzchni leśnej, a razem z panującymi pozostałymi gatunkami iglastymi 78,62%.
Wykres kołowy widniejący poniżej przedstawia powierzchniowy udział poszczególnych klas wieku w Nadleśnictwie Babki.
Drzewostany Nadleśnictwa Babki odznaczają się znacznym zróżnicowaniem wiekowym. Przeważają drzewostany III i IV klasy wieku, które zajmują 41% powierzchni leśnej. Znaczący jest również udział drzewostanów w przedziale wiekowym od 81 do 120 lat, które zajmują 24% powierzchni leśnej. Udział powierzchniowy drzewostanów ponad 100-letnich wynosi prawie niecałe 15% (na wykresie zastosowano zaokrąglenia do pełnych liczb).
Więcej szczegółowych informacji można znaleźć tutaj.
Najnowsze aktualności
Leśnicy magazynują wodę w lasach
Leśnicy magazynują wodę w lasach
To już kolejny rok z rzędu kiedy susza na wiosnę przybiera na sile. Bezśnieżne zimy i coraz mniejsze opady tylko pogłębiają to zjawisko. Leśnicy poprzez działania w zakresie retencji, zatrzymują każdego roku miliony metrów sześciennych wody.
Susza to zjawisko, z którym leśnicy mierzą się już od kilku lat. Niedostatek wody w lasach prowadzi m.in. do zamierania sadzonek, osłabienia dorosłych drzew np. sosny, której trudniej przeciwstawić się atakom szkodników np. kornikom ostrozębnym. Ponadto przesuszona roślinność runa leśnego stanowi wyjątkowo łatwopalny materiał, szczególnie teraz, wiosną w lasach zagrożenie pożarowe jest bardzo wysokie. Długotrwała susza prowadzi do zamierania drzew, zanikania siedlisk leśnych, szczególnie tych wilgotnych oraz pogarsza warunki życia wielu gatunków zwierząt.
Z drugiej strony, las to ekosystem o dużych zdolnościach magazynowania wody. Porównuje się go do gąbki, która w czasie opadów akumuluje wodę w ściółce, roślinności i glebie leśnej, a podczas suszy zapewnia odpowiednią wilgoć. Korzyści z gromadzenia wody w lesie czerpią również tereny sąsiadujące jak łąki i pola.
Zdolności magazynowania wody przez lasy, wykorzystują leśnicy w projektach Małej retencji. Co do zasady nie zakłada ona budowy dużych obiektów hydrotechnicznych, w postaci tam czy też dużych zbiorników wodnych. Koncentruje się na spowalnianiu odpływu wody, naśladując przy tym przyrodę. Obiekty małej retencji budowane są z kamieni, ziemi, drewna czy faszyny. Nie mają spektakularnej formy, wtapiają się w leśne otoczenie, przybierając postać małych oczek wodnych, mokradeł i niskich spiętrzeń.
Dzięki retencji leśnicy odtwarzają siedliska mokradłowe, wodno-błotne i torfowiskowe. To działanie zapewnia i wzbogaca różnorodność biologiczną, stwarza warunki do życia rzadkich i chronionych gatunków roślin i zwierząt.
Śródleśne stawy, oczka wodne czy mokradła oddziałują korzystnie na mikroklimat, sprzyjają tworzeniu się rosy i mgieł oraz powodują ogólny wzrost wilgotności powietrza i ściółki leśnej. Dzięki temu obniżają zagrożenie pożarowe w lasach.
Metr kwadratowy gleby leśnej może zgromadzić do 200 litrów wody
Działania z zakresu małej retencji z powodzeniem prowadzą nadleśnictwa. W 2019 roku na terenie 25 nadleśnictw Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu wykonano ponad 140 prac obejmujących m.in. remonty zastawek i przepustów, budowy spiętrzeń wody oraz oczek wodnych. Odtworzono mokradła i stawy np. w Nadleśnictwie Antonin 3,4 ha, czy też utworzono 44 zastawki piętrzące wodę w Nadleśnictwie Taczanów. Niektóre z powyższych prac wykonano bez kosztowo, często, aby spiętrzyć wodę wystarczają proste metody, jak usypanie ziemi, umocnienie konstrukcji kamieniami i drewnem. Zdjęcia są aktualne, wykonane wiosną tego roku. Pomimo, panującej suszy nadal obserwujemy wodę w lasach, choć jej poziom w wielu miejscach się obniżył z powodu długotrwałego braku opadów deszczu. Zachęcamy do objerzenia efektów pracy leśników. Wejdź w poniższą galerię i obejrzyj jak zatrzymujemy wodę w lasach.
Projekty małej retencji nizinnej oraz retencji górskiej to działania leśników, którym nadrzędnym celem jest zachowanie wody w lasach. Programy realizowane przy wsparciu Funduszy UE w latach 2007 – 2015 r. Udało się wtedy zmagazynować aż 44 mln m3 wody.
Obecnie w perspektywie finansowej 2014 -2020 Lasy Państwowe przy wsparciu funduszy UE kontynuują projekty małej retencji na nizinach i w górach. Dodatkowo fundusze wesprą również trzeci priorytet w zakresie ochrony przeciwpożarowej lasów. Dzięki temu powstanie prawie 2300 obiektów wodnych oraz wybudowanych lub zmodernizowanych zostanie 124 dostrzegalni przeciwpożarowych. Wyposażone zostaną m.in. w nowoczesny sprzęt do wykrawania pożarów.
Zachęcamy do obejrzenia filmu pt. "Woda i Las"
Fotografie: Łukasz Sworowski, nadleśnictwo Karczma Borowa
Literatura: Adaptacja lasów i leśnictwa do zmian klimatu-Mała retencja na terenach nizinnych, CKPŚ, Warszawa 2017 r.
W stronę natury-Zrównoważona gospodarka leśna, K. Fronczak, CILP, Warszawa 2017 r.